Τη γνωρίζαμε ως την τραγουδίστρια που μπορεί να ερμηνεύσει το ίδιο εξαιρετικά από ένα δημοτικό τραγούδι μέχρι μια ροκ μπαλάντα. Τώρα η Ελένη Τσαλιγοπούλου επιστρέφει με τοΤα-ρι-ρα, ένα καινούργιο CD με δικές της μουσικές. Για να τη γνωρίσουμε καλύτερα...
Από τον Αντώνη Κυριαζάνο
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΜΟΥ ήταν τα παραδοσιακά τραγούδια που άκουσα στην πατρίδα μου, τη Νάουσα. Εκεί βίωσα και αγάπησα το παραδοσιακό τραγούδι μέσα σε μια οικογένεια που τραγουδούσε και λάτρευε τη μουσική. Άκουγα όμως και Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Νέο Κύμα, αλλά και καλό ροκ και ψυχεδέλεια του '70 και του '80.
Η ΜΙΚΡΗ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΠΟΛΗ την εποχή που μεγάλωσα ήταν αντιφατική. Έπαιξα σε δρόμους με χώματα, δίπλα σε ρυάκια και μέσα στην πρασινάδα. Κόβοντας φρούτα, ζώντας μια απίστευτη αλληλεγγύη, χωρίς φόβους, χωρίς κλειστές πόρτες. Φυσιολογικά παιδικά χρόνια. Υπήρχε όμως και το συντηρητικό κομμάτι μιας κλειστής κοινωνίας, που τότε λειτούργησε σαν τροχοπέδη.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΩ. Από μικρή το σκεφτόμουν γι' αυτό και έφυγα, πήγα στη Θεσσαλονίκη. Για χάρη των γονιών μου, έκανα κλασικό τραγούδι στο ωδείο. Όμως είχα μπλέξει με τα ρεμπέτικα και τα σμυρνέικα. Ακόμη θυμάμαι την Όμορφη Νύχτα που ήταν σχεδόν χτισμένη με νοβοπάν.ΤΟΤΕ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΘΟΣ για το τραγούδι, για να το εκφράσεις, να το ζήσεις με τους άλλους. Καμία σκέψη για χρήματα, για δίσκους, για φήμη. Το μόνο που μ' ενδιέφερε ήταν το τραγούδι.
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ είναι πηγή ενέργειας, πηγή έμπνευσης αλλά και ανάλυσης. Με βοηθάει να συνομιλώ με τον εαυτό μου, να επιστρέφω μέσα μου, αλλά και να μοιράζομαι τα συναισθήματά μου με τους άλλους. Στη σκηνή όλα είναι έντονα επειδή έχεις το «θράσος» να μοιράζεσαι τον κόσμο σου με το κοινό στην πλατεία. Όταν συμβαίνει αυτό, είναι θαυμάσιο.
ΠΗΓΗ: www.madamefigaro.gr